بررسی برنامه آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه فارغ التحصیلات پنج سال گذشته دانشکده های دندانپزشکی کشور پس از شروع به کار در سطح جامعه

سابقه و هدف: دندانپزشکان پس از شروع به کار در سطح جامعه آشنایی بیشتری با نیازهای درمانی و پیشگیری جامعه پیدا کرده و بهتر می توانند در باره سیستم آموزشی دندانپزشکی رایج در سطح کشور اظهار نظر نمایند. از طرف دیگر، با توجه به ضرورت ایجاد تغییرات در برنامه های آموزشی رایج به منظور دستیابی به مطلوب ترین برنامه همیشه مد نظر برنامه ریزان سیاست های آموزشی دندانپزشکی بوده است. این مطالعه با هدف بررسی برنامه آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه فارغ التحصیلان پنج سال گذشته دانشکده های دندانپزشکی پس از شروع به کار در سطح جامعه درسال تحصیلی86-85 انجام شد. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 200 نفر از دندانپزشکان فارغ التحصیل پنج سال اخیر دندانپزشکی کشور به روش تصادفی انتخاب و 160 نفر از آنان در مطالعه شرکت نمودند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و با مقیاس پنج گزینه ای (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) به دست آمد. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی گزارش گردیدند. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که دو درس آناتومی دندان عملی و نظری بیشترین و بیوشیمی عملی و نظری کمترین میزان کاربرد را در میان دروس علوم پایه به خود اختصاص داده بودند. از نظر کفایت میزان بیماران درمان شده در بخش ها توسط دانشجویان، بخش تشخیص در رتبه اول قرار داشت. همچنین درس پروتز ثابت عملی و نظری بیشترین کارایی و دروس دندانپزشکی جامعه نگر و ارتودنسی عملی کمترین کارآیی را به خود اختصاص داده بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد سیستم آموزش دندانپزشکی در قسمت های مختلف کارآیی و توانایی های خاص خود را دارد، ولی با این وجود احساس نیاز به برخی اصلاحات در زمینه هایی چون آموزش های internet، زبان ، روش تحقیق، تأکید روی فعالیت های پژوهشی دانشجویان و اصلاح در برخی واحدهای علوم پایه وجود دارد.